علی فلاحیان، متولد نجف‌آباد و بزرگ شده آبادان است. وی که دانش‌آموخته مدرسه حقانی است در مهم‌ترین مناصب قضائی و امنیتی ایران حضور داشته است. خاص‌ترین دوران وزارت اطلاعات در زمان وزارت وی رقم خورده است.
به نقل از هفته‌نامه پنجره، وزیر اطلاعات اولین واژه‌ای است که پیش از هر عنوان دیگری برای او به ذهن می‌رسد. علی فلاحیان وزارت اطلاعات را از آیت‌الله ری‌شهری تحویل گرفت و به دری نجف‌آبادی تحویل داد. در بخشی از گفت و گوی هفته نامه پنجره ، علی فلاحیان به صنعت خودرو ایران و وضعیت حاکم بر این صنعت در آن زمان اشاره می کند و می گوید :
خوب در آن زمان اصلاً پولی نبود. در آن زمان نفت ما بشکه‌ای ۸ تا ۱۶ دلار فروخته می‌شد و اصلاً پولی وجود نداشت. خیلی از صنایعی که راه‌اندازی شد ما ورود کردیم و راه انداختیم. خوب به عنوان مثال ایران خودرو ۹۰۰۰۰ پیکان تولید می‌کرد با ۴۸ تا عیب! خوب من به آقای غروی گفتم که این خیلی وضع بدی است. ایشان گفت بروید مطالعه کنید و مذاکره انجام دهید و نتیجه این شد که پژو فرانسه راضی شد ولی دو میلیون دلار می‌خواست ولی کشور در آن مقطع پول نداشت. برای همین ما وارد شدیم و این مبلغ را از دوستان و این طرف و آن طرف جمع کردیم و به آقای غروی دادیم و ایشان خط تولید پژو را خرید. اتفاقاً این موضوع از انتقادات جدی مخالفان نسبت به عملکرد ماست که ما معتقدیم برعکس از نقاط قوت ماست. خوب بعدش چه اتفاقی در ایران خودرو افتاد. تولید ۹۰۰۰۰ تا به ۹۰۰۰۰۰ عدد رسید و ۱۰۰۰ کارگر به ۱۲۰۰۰ کارگر رسید و این ایران خودرو دیگر آن ایران خودرو نبود و تازه محصولی با کیفیت بالا تولید می‌کرد. خوب این کار را در بخش تحقیقات داخلی و غیره ما انجام دادیم. ولی برخی گفتند به شما چه ربطی داشت در این حوزه‌ها ورود کنید. خوب به نظر ما بحث امنیت کشور بود. خوب فتوای من این بود که سوار پیکان شدن و در حال حاضر سوار شدن به پراید حرام است! چرا که این خودرو امنیت ندارد و در یک تصادف همه سرنشینان را به کام مرگ می‌برد و بعد اینکه هوا را خیلی آلوده می‌کند.
واقعاً فتوای اجتهادی شما این است؟
بله همین است. جالب اینکه برخی گفتند فلاحیان رفاه طلب شده است و پیکان را بد می‌داند ولی واقعاً چه ربطی به این حرف‌ها دارد. خوب اصلاً شکل ماشین خوب را زشت کنید ولی عملکرد خوب و امنیت داشته باشد. خوب البته من دشمنان و مخالفانی داشتم که با من هم‌خط نبودند چه از لحاظ جناحی و چه مدیریتی که مثلاً آن‌ها را کنار گذاشتیم یا همچنان سرکارند و اینگونه بحث‌ها را مطرح می‌کردند.