نیسان آبی که این روزها در معرض تند باد انتقادات قرار دارد از سال ۱۳۴۹ توسط زامیاد برای اولین بار در ایران تولید شد. سپس در سال ۶۵ با تغییر نام با عنوان سایپا۲۴ تولید و عرضه گشت و سرانجام دوباره در سال ۱۳۷۷ مجدداً با نام زامیاد ۲۴ به موطن اولیه خود؛ زامیاد بازگشت.
در طول ۴۶ سال حضورش در جاده‌های ایران, سعی شد با رنگ‌های متنوعی تولید و عرضه شود اما نمی‌دانیم دقیقا به چه دلیل رنگ مورد پسند آن «آبی» شد. نیسان اینقدر در دل مردم نشست که لقب «سالار جاده‌ها» را کسب نمود. همین قدمتش باعث شد دستمایه طنزها و ماشین نوشت‌های گوناگون قرار بگیرد. شنیده شده که رانندگان کامیون می‌گویند: «همه از ما می‌ترسند ما از نیسان آبی»!!! کافی است گذرتان در یک روز معمولی به جاده‌ای مثل هراز یا چالوس بخورد, حرکت‌های شگفتی‌آور رانندگان نیسان حتما شما را حیرت می‌اندازد. سالارهای آبی پوش با حرکات مارپیچی رانندگان این جاده‌های پر پیچ و خم را بدون رعایت هیچ کدام از بندهای «قوانین راهنمایی و رانندگی» به سرعت طی می‌کنند, گویی مسابقه‌ای در کار است که هر کس زودتر برسد کاپ قهرمانی را خواهد برد! نمی‌دانم پلیس کجاست که دم از آلودگی این خودرو می‌زند ولی در مورد عدم رعایت قوانین توسط رانندگان سخت‌گیری زیادی ندارد و به تعبیر خودشان اعمال قانون نمی‌شوند. شاید هم پلیس قصد دارد از اعمل قانون که کار سختی است دور بماند و خود را قانون گذار بداند.
بار نیسان آبی‌ها هم برای من همیشه سوال برانگیز است. می‌دانیم که حجم بار خودورها با مصرف سوخت آنها رابطه مستقیم دارد هر چه بار بیشتر مصرف سوخت بیشتر, البته حجم بار دو نکته را در بر می‌گیرد هم حجم بار و هم وزن بار؛ بر اساس قوانین پلیس راهنمایی و رانندگی ایران، خودرو زامیاد۲۴ مجاز به حمل ۲۸۰۰ کیلوگرم بار می‌باشد ولی این وانت قابلیت حمل ۵۰۰۰ کیلوگرم را دارد. چه کسی باید میزان این وزن را کنترل کند؟ البته گاهی می‌بینم که نیسانی باری با وزن کمتر از ۲۸۰۰ کیلوگرم هم دارد اما حجم این بار به گونه‌ای است که مقاومت باد را ایجاد می‌کند و همین باعث افزایش بیشتر و بیشتر سوخت می‌شود. گاهی این حجم بار به گونه‌ای است که از پشت فکر می‌کنیم که در حال سبقت از یک کامیون هستیم اما بعد از عبور متوجه می‌شویم که از یک سالار آبی پوش سبقت گرفته‌ایم.
هر چه که باشد این روزها اقتصاد تعداد زیادی از مردم به «نیسان آبی» وصل است. این خودرو با قدمتی حدود نیم قرن راه‌های صعب العبور و دشواری را طی کرده است. پس بیاید بجای بد رفتاری با این «مهیمان آبی پوش» به اصلاح فرهنگ رانندگی و نظارت بیشتر بر رعایت قوانین و ... بپردازیم. اگر تازه وارد جوانی پا به جاده‌های ایران بگذارد و هنر خود را به رخ بکشد مردم خودشان این میهمان را با بدرقه بسیار خوبی از خانه‌هایشان بیرون خواهند کرد. باید باور کنیم «این مردم هستند که می‌توانند تصمیم بگیرند چه برود و چه بماند»
منبع: خبرخودرو - سیاوش مهرآیین