مردم ، خودرو و جاده واژگانی آشنا هستند که در کنار هم موجب بستن بار و بندیل و رفتن به سفری خوش و خاطره انگیز می شود.
هر کس با خودروی شخصی خود به 36 هزار کیلومتر جاده شریانی کشور پا می گذارد تا سهم جاده ها در سفرهای مردم به بیش از 93 درصد افزایش یابد.
نوروز امسال با احتساب صدور یک میلیون و 500 هزار گواهینامه جدید ،تعداد خودروهای کشور به 18 میلیون دستگاه رسید و حجم سفرها در مقایسه با مدت مشابه سال قبل در مجموع ده درصد افزایش یافت.
مدیریت و کنترل این حجم گسترده سفر آن هم در کشوری چهار فصل که بیشتر ماه های سال را مسافر پذیر است؛ کار آسانی نیست.
حالا چند سالی است که پلیس راهور به اتفاق چند دستگاه خدمات رسان با همه توان و ظرفیت، سیل عظیم سفرها را از تعطیلات نوروزی و تابستانی تا سفرهای پاییزی و زمستانی کنترل و مدیریت می کند.
نکته اینجاست که با وجود همه تلاش های شبانه روزی و هماهنگ پلیس، راهداری ، هلال احمر، امداد و نجات و اورژانس آمار کشته های تصادفات در نوروز امسال به عدد 684 نفر رسید که بر اساس اعلام سخنگوی ناجا این تعداد با توجه به وجود مجروحانی که حالشان وخیم است تا یک ماه آینده رو به افزایش است.
گرچه این تعداد کشته تصادفات جاده ای درمقایسه با نوروز پارسال در مجموع 18 درصد کاهش یافته است اما آمارها نشان می دهد متاسفانه سوانح رانندگی در کشورمان در هر 30 ثانیه جان یک نفر را می گیرد و در هر یک دقیقه یک نفر را مجروح می کند.
سئوال اینجاست که از میان خودرو، جاده و شخص راننده کدام یک در وقوع تصادفات مرگبار نقش پررنگ تری دارد؟ براساس آمار های واکاوی صحنه های تصادف ، عامل انسانی یا همان رفتارهای پر خطر رانندگی، سهم 50 درصدی را در وقوع سوانح مرگبار به خود اختصاص داده است.
این در حالی است که دو عامل خودرو و جاده نیز در جایگاه های بعدی در بروز تصادفات جاده ای نقش تعیین کننده ای دارند.
بدیهی است که در حوزه ارتقاء کیفی تولید خودرو، جاده سازی ، ایمنی راه و حتی حضور به موقع دستگاه های امداد رسان سرصحنه تصادف و همچنین نحوه انتقال مجروح به بیمارستان ، هنوز کشورمان با استانداردهای جهانی فاصله دارد طوری که نیمی از تعداد کشته های تصادفات را مصدومانی تشکیل می دهند که در راه بیمارستان فوت می کنند.
سئوالی که مطرح است این است که چه دستگاه یا نهادی در زمینه وقوع سوانح مرگ بار و فوت سالانه 17 تا 18 هزار انسان در کشورمان به طور مستقیم و مسئولانه پاسخگو است؟
متاسفانه باید گفت در کشور هیچ نهاد یا دستگاهی در این زمینه به طور مستقیم مسئول نیست تا جوابگو باشد زیرا متولی مشخصی برای تلفات جاده ای وجود ندارد.
به نظر می رسد با وجود همه تلاش های قابل تقدیر دستگاه های خدماتی، امدادی ، درمانی و پلیس راهنمایی و رانندگی این اقدامات کافی نباشد زیرا انجام کارهای جزیره ای و جسته و گریخته دستگاه های مختلف برای پیشگیری موثر و کاهش تلفات جاده ای شرط لازم است اما کافی نیست.
کارشناسان با اشاره به اینکه در دنیا مرگ و میرهای ناشی از تصادفات رانندگی متولی دارد ؛ معتقدند با انتخاب یک دستگاه به عنوان متولی اصلی تلفات جاده ای می توان از بروز خسارات مالی و جانی تصادفات آن هم با تحمیل هزینه سالانه 10 هزار میلیارد تومان به کشور جلوگیری کرد.
منبع: خبرخودرو